اهتمام اصلی این اثر «فهم روشمند گزاره های اخلاقی در متون دینی» است؛ البته این بحث به سطح گزاره های خاص و موارد جزئی کشیده نمی شود و فهم یک آیه یا حدیثِ مشخص، مد نظر نیست؛ بلکه امور عامی که در تفسیر گزاره های اخلاقی مصادیق پرشمار و کاربرد فراوان دارد، بحث و بررسی شده اند. بنابراین این نوشتار اصالتاً یک اثر اصولی است که درصدد بیان برخی از «مباحث الفاظ فقه اخلاق» است.
در این کتاب ـ به روش اصولیان در تدوین مباحث الفاظ و به صورت استقرایی ـ مسائل شایع و پرکاربردی که در فهم مفاد آیات و مدلول روایات اخلاقی مؤثر است، کشف و بررسی شده است تا از این رهگذر امکان استنباط روشمند آموزه های اخلاقی از منابع دین بیشتر فراهم آید.