تربیت، مهم ترین وظیفه هر انسانی در محیط فردی، خانوادگی و اجتماعی است. همه پیامبران الهی و شخصیت های خردمند، صالح و حكیم، این امر را مهم تلقی كرده و به آن به صورت جدی اقدام می ورزیدند. عالمان دینی هم «تربیت» را سرلوحة كار خود قرار داده و همه فعالیت های خود را در این جهت سامان داده و آثارِ قلمی فراوانی به جای گذاشته اند.
اما راه و روش تربیت چیست؟ قبل از تولد و بعد از آن، چه باید كرد؟ نحوه برخورد با كودك و نوجوان چگونه باید باشد؟ هنگام اطاعت پذیری و فرمان برداری یا سیادت و آقایی او، یا زمانِ مناسب برای مشاور بودنش كدام است؟
اثر حاضر موضوعات فوق را با استفاده از منابع دینی و غوررسیِ نویسندة آن در این منابع از زاویة تربیت و تأمل در آرای دانشوران علوم دینی و ارتباط مستقیم با خانواده ها، والدین و جوانان، كاویده است.