هنگامی که محکمه " راجر دالتون" را به جرم اختلاس به سه سال حبس محکوم کرد نکته ای که بیش از همه توجه تماشاچیان را جلب می نمود آن بود که محکوم اندک توجهی به این حکم نداشت و با قدمهای محکم و گردن افراشته سالن دادگاه را در حالی که تبسمی بر لب داشته ترک کرد. تبسمی که حاکی از رضایت و موفقیت بود. زنها بی اختیار می گفتند چه خوش قیافه است و حتی هیات قضات حس می کردند که میان او و سایر محکومین تفاوت بسیار است.
تمام زحمات قضات برای آنکه بدانند مبلغ مورد اختلاس که یک هزار و دویست لیره بود به چه منظور پرداخته شده و متهم با آن چه کرده است به نتیجه نرشیده و اغلب سوالات آنان بدون جواب مانده بود. به علت این سکوت اسرار آمیز و لبخند دایمی که بر لبان محکوم دیده می شد او را احمقی لجوج می دانستند و...