حوزههای علمیه از دیرباز با پشتیبانیهای مردم اداره میشده و مردم با عشق و علاقهٔ دینی از حوزهها حمایت کردهاند. این ارتباط وثیق با مردم برکات بسیاری به دنبال داشته و در جهت تقویت دین و علاقههای مذهبی مردم مؤثر بوده است. به همین دلیل نوع مدیریت مراکز حوزوی نمیتواند لزوماً مانند دیگر نهادهای اداری و سیاسی و آموزشی باشد. با توجه به تجربیات چندین ساله نگارنده در اداره مراکز آموزشی و مدارس علمیه، از جمله «مرکز آموزشهای تخصصی تبلیغ»، «مدیریت حوزههای علمیه سفیران هدایت سراسر کشور» و «مدارس امین» و همچنین برگزاری دورههای متعدد آموزشی در راستای کیفیتبخشی به امر تبلیغ روحانیان هجرت بلندمدت و ارتقای سطح علمی مبلّغان ویژهاین اثر با هدف دراختیارگذاشتن یافتهها و تجربیات سامان یافته با زبانی روان و نظاممند نکات کلیدی این نوع مدیریت را آموزش میدهد.