امروز ، جهان بیش از هر وقت دیگر ، تشنه دوستى و الفت و مهر و محبّت است.
در دنیاى امروز كه بدبینى ، كینه توزى ، خشونت و ترور بر جهان حكومت مى كند ، جامعه بشرى بیش از هر زمانى احساسِ نیاز به كیمیاى محبّت دارد.
كیمیاى محبّت ، اصلى ترین عامل تنش زدایى در سطح بین الملل و تنها راه رسیدن به صلح همه جانبه و فراگیر است.
امّا باید توجّه داشت كه تنها با سخن و شعار و گفتگو ، نمى توان به این كیمیا دست یافت . راه دست یابى به این كیمیا ، خودسازى و اصلاح فرهنگ عمومى است و نخستین گام در این راه ، مبارزه با عوامل كینه و نفرت ، و گام دوم ، ایجاد و تقویتِ بنیادهاى مهر و محبّت است .
بهترین آموزگار محبّت
حركت در این راه ، نیاز به تعلیم ، تربیت ، آموزش و آموزگار دارد و بهترین و بزرگ ترین آموزگارِ مهر و محبّت ، مهربان ترین مهربانان ، آفریدگار جهان است . او كه سخن خود را با انسان در قرآن با نام «رحیم» و «رحمان» آغاز مى كند (اشاره به این كه او نه تنها «رحیم» است و به اهلِ ایمان و انسان هاى شایسته ، سخت مهر مى ورزد ، بلكه «رحمان» نیز هست) . او همه را دوست دارد و خوب و بد ، از رحمت و محبّت عامّه او بهره مى گیرند
