سینمای ایران، به ویژه سینمای پس از انقلاب، اثرگذارترین، پرمخاطب ترین و البته موفق ترین شاخۀ هنر در ایران معاصر بوده است. پس از گذشت چهار دهۀ پرفرازونشیب از انقلاب اسلامی ایران، ترسیم جریان های سینمایی موجود و ارزیابی آن ها میتواند به درک آن کمک کند.
در این کتاب جریان سینمای دینی در سینمای پساانقلاب بررسی شده است. پس از انقلاب به علت پررنگ شدن نقش مذهب و تعهدات دینی در زیست سیاسی-اجتماعی مردم، افکار هنرمندان متعهد و اولویت های سیاست گذاران، جریان سینمای دینی به مثابه پاسخی هنری ـ سیاسی به یک تقاضای اجتماعی، کمکم پدید آمد و تاکنون در میدان سینما حضوری نسبتاً فعال داشته است. بافت اجتماعی، زمینۀ تاریخی و دولت ها نقش جدی در فراز و فرود جریان سینمای دینی داشته اند که در این کتاب نقش هر یک از آن ها بررسی شده است.